Moitas veces, tivemos que escoitar: “ El gallego no és una lengua”, "El gallego no és una lengua científica", “ Con el gallego no vas a ningún lado”....
O galego é a miña lingua, a dos meus pais e a dos meus avós, a dos meus devanceiros, e polo tanto será a dos meus fillos. A lingua dos arrolos, a das verbas xeitosas cheas do agarimo dunha nai polos seus fillos.
Quero aplicar a miña ciencia á lingua, para pintar a face do noso maior ben colectivo, a nosa mellor herdanza, a mellor tarxeta de presentación dun pobo: a lingua galega.

viernes, 19 de octubre de 2012

Celso Emilio Ferreiro



Neste ano 2012 temos unha data memorable para a nosa cultura. Cúmprense 100 anos do nacemento de Celso Emilio Ferreiro, o poeta galego que elevou as nosas letras ao máis alto nivel dentro e fóra das nosas fronteiras. 






É o poeta civil, a voz do pobo, que cos seus versos directos guiou e inspirou autores posteriores e puxo letra á Nova Canción Galega de protesta.

Deixámosvos “Longa noite de Pedra” unha dos seus máis afamados poemas:

O teito é de pedra
De pedra son os muros
i as tebras
De pedra o chan
i as reixas
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra
Os corazós dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra LONGA NOITE DE PEDRA
El techo es de piedra
De piedra son los muros
y las tinieblas
De piedra el piso
y las rejas
Las puertas,
las cadenas,
el aire,
las ventanas,
las miradas,
son de piedra (…)

No hay comentarios:

Publicar un comentario