Moitas veces, tivemos que escoitar: “ El gallego no és una lengua”, "El gallego no és una lengua científica", “ Con el gallego no vas a ningún lado”....
O galego é a miña lingua, a dos meus pais e a dos meus avós, a dos meus devanceiros, e polo tanto será a dos meus fillos. A lingua dos arrolos, a das verbas xeitosas cheas do agarimo dunha nai polos seus fillos.
Quero aplicar a miña ciencia á lingua, para pintar a face do noso maior ben colectivo, a nosa mellor herdanza, a mellor tarxeta de presentación dun pobo: a lingua galega.

viernes, 20 de enero de 2012

A nosas cantigas I. A Rianxeira


A Rianxeira

A virxe de Guadalupe
cando vai pola ribeira, (bis)
descalciña pola area
parece unha rianxeira. (bis)
 Ondiñas veñen (bis)
ondiñas veñen e van
non te embarques rianxeira
que te vas a marear.
A virxe de Guadalupe
cando vai para Rianxo, (bis)
a barquiña que a leva
era de pau de laranxo. (bis)
Ondiñas veñen (bis)
ondiñas veñen e van
non te embarques rianxeira
que te vas a marear. (bis)

Publicado por en

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)