Moitas veces, tivemos que escoitar: “ El gallego no és una lengua”, "El gallego no és una lengua científica", “ Con el gallego no vas a ningún lado”....
O galego é a miña lingua, a dos meus pais e a dos meus avós, a dos meus devanceiros, e polo tanto será a dos meus fillos. A lingua dos arrolos, a das verbas xeitosas cheas do agarimo dunha nai polos seus fillos.
Quero aplicar a miña ciencia á lingua, para pintar a face do noso maior ben colectivo, a nosa mellor herdanza, a mellor tarxeta de presentación dun pobo: a lingua galega.

lunes, 6 de diciembre de 2010

125 anos sen Rosalía, pero sempre no corazón.

O Ceip As Covas de Meaño polo 125 aniversario do falecemento de Rosalía de Castro, fixo unha gran festa onde as nenas e nenos de primaria recitamos poemas e escoitamos a Tino Baz, acompañando polos nosos mestres Paulo Nogueira e Alberto Giadanes.
A nosa lingua é o estandarte da nosa cultura, algo tan prezado coma calquera dos maiores tesouros, se a deixamos perder xa non seremos ninguén, nin pobo nin persoas, sen alma nin futuro.
Este tesouro que perdurou tantos séculos, transmitido de pais a fillos de forma oral, e escrita recolle as nosas esencias, costumes, sentimentos e mágoas. Xa só por respeto a aqueles que a transmitiron como a mellor herdanza, temos a obriga de perdurala e transmitila aos nosos heredeiros.
Foi moi emocionante e moi fermoso, era o mellor homenaxe a unha das nais da nosa lingua, Rosalía está viva en todos nós.

Rosalía estará sempre connosco: Fálame na lingua que eu falo, síntete orgulloso de quen és e de onde vés.
Publicado por en

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)